به نقل از «فرارو»

دروغگویی در کودکان و سه راهکار برای مقابله با آن

تاریخ انتشار: ۸ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۹۹۴۱۳

دروغگویی مثل گلوله برفی است که هرچه جلوی آن را نگیرید، بزرگ‌تر و بزرگ‌تر می‌شود و کل زندگی فرزندتان را می‌گیرد. علت دروغگویی کودکان ممکن است چیزهایی باشد که حتی فکرش را هم نمی‌کنید. امن‌ترین افراد زندگی کودکان، والدین هستند. اگر والدین درک درستی از مشکلات فرزند و علت دروغگویی او نداشته باشند، کودک بعد از مدتی خود را تنها می‌بیند و مشکلات بزرگ‌تری پیدا می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از طرف دیگر، کودکانی که والدین آگاه دارند، بدون هیچ فشار و اجباری حقیقت را به پدر و مادر خود می‌گویند، حتی اگر به ضررشان تمام شود. در ادامه مهم‌ترین علت‌های دروغگویی کودکان را بررسی می‌کنیم و چند راهکار عالی برای حل آن می‌دهیم.

علت دروغگویی کودکان چیست؟

علت دروغ گفتن کودکان با بزرگسالان تفاوت دارد. بیشتر دلایل دروغ گفتن به خلأهای تربیتی برمی‌گردد. در این شرایط می‌توانید با مطالعه کتاب‌های تربیتی و خرید کتاب کودک مشکل را تا اندازه‌ای حل کنید. در ادامه مهم‌ترین دلایل دروغگویی کودکان را بررسی می‌کنیم.

 

جلب توجه؛ شایع‌ترین دلیل دروغگویی کودکان

اگر کودک توجه و محبت کافی را از سمت شما دریافت نکند، دست به دروغگویی می‌زند. وقتی والدین کارهای مثبت و خوب فرزند را نمی‌بینند، او مجبور می‌شود کارهای غلطی هم‌چون دروغگویی را امتحان کند، حتی اگر تنبیه شود. بعضی اوقات، ممکن است این دروغ‌ها از نظر دیگران شاخ‌دار باشد؛ اما کودک درکی از این قضیه ندارد و آن را ابزاری برای جلب توجه می‌بیند. سعی کنید به حرف‌های فرزندتان گوش دهید و با آن‌ها وقت بگذرانید. برای افزایش آگاهی و یادگیری برخورد با فرزندتان می‌توانید انواع کتاب تربیت کودک را مطالعه کنید.

تمرکز نداشتن؛ یکی از اصلی‌ترین علت های دروغگویی در کودکان

اگر کودکتان تمرکز پایینی داشته باشد و وقایع را به یاد نیاورد، ممکن است دروغ بگوید تا جوابی برای گفتن داشته باشد. در کل، حافظه کودکان از بزرگسالان ضعیف‌تر است و شاید وقایع چند روز پیش، را فراموش کنند. برای مثال ممکن است بپرسید دیروز در کلاس موسیقی چه اتفاقی افتاد؟ کودک وقایع را به خاطر نمی‌آورد و می‌گوید که با دوستش دعوا کرده است. سعی کنید کتاب‌هایی برای کودک بخوانید که تمرکز و  توجه او را تقویت کند. برای مثال کتاب حواستو جمع کن مجموعه‌ای 24 جلدی است که با ارائه تمرین‌های مختلف، تمرکز کودکان 3 تا 6 ساله را تقویت می‌کند. برای خرید این کتاب و سایر کتاب‌های کودک و تربیت فرزند می‌توانید به سایت تخصصی بادبادک سر بزنید.

رویاپردازی؛ علت دروغگویی کودک سه ساله تا شش ساله

برخی اوقات کودکان دروغ نمی‌گویند و فقط رویاهایشان را بازگو می‌کنند. این موضوع در بچه‌های کوچک‌تر بیشتر صدق می‌کند. در واقع، در دنیای کودکان رویاها زنده‌اند. اگر کودکتان در حد نرمال، رویاپردازی می‌کند، او را متهم به دروغگویی نکنید و این موضوع را روندی در رشد او بدانید. برای مثال ممکن است فرزندتان بگوید که امروز صبح با عروسکش به پارک رفته و بازی کرده است. باید بپذیرید که این اتفاق افتاده است؛ اما در خیال و رویاهای زنده او.

راهکارهای درمان دروغگویی کودکان دبستانی

دروغگویی کودکان ممکن است نگران‌کننده باشد. اگر دروغگویی فرزندتان ادامه پیدا کند و راه‌حلی برای آن پیدا نکنید، چیزی نمی‌گذرد که دروغ یکی از ویژگی‌های شخصیتی کودکتان می‌شود. در ادامه چند راهکار برای حل این مشکل پیشنهاد می‌دهیم.

انتظار بیش از حد ممنوع!

توقع نداشته باشید که کودک همه خواسته‌های شما را به‌درستی انجام دهد. اگر گاهی اشتباهات و خطاهای فرزند را بپذیرید، به شما اعتماد می‌کند و دروغ نمی‌گوید. برای مثال اگر کودک در حال بازی کردن، لباسش را کثیف کرده است، ایرادی ندارد. اگر مدام به او سختگیری کنید، احتمالاً به شما دروغ می‌گوید که کسی او را هل داده یا زمین خورده است.

دروغ را به روی فرزندتان نیاورید

اگر فهمیدید که کودکتان درباره چیزی به شما دروغ گفته است، عصبانی نشوید و این مسئله را به روی او نیاورید. در این صورت، کودک از ترس، دروغ گفتن را تکرار خواهد کرد. در عوض، سعی کنید علت اصلی دروغ را بفهمید و در حل مشکل بکوشید. گاهی علت دروغ گفتن، رفتارهای سختگیرانه شماست. سعی کنید کمی انعطاف‌پذیر باشید و با خواسته‎های کودک موافقت کنید. اگر کودک راستش را به شما گفت، تا جای ممکن او را تشویق کنید.

کتاب؛ راهی عالی برای درمان دروغگویی کودک

هرچقدر از کودک و دنیای او بیشتر بدانید، کمتر اسیر احساسات می‌شوید و به‌راحتی می‌توانید حس دروغ کودک را مدیریت کنید. کتاب‌های تربیتی بسیاری دراین‌باره نوشته شده است که پیشنهاد می‌کنیم حتماً بخوانید. علاوه‌بر این، سعی کنید برای کودکان کتاب‌هایی با مضمون دروغ بخوانید تا بیشتر با معنا و اشتباه بودن دروغ آشنا شوند. برای مثال، کتاب دیگر دروغ نگو از نشر نردبان، به کودک یاد می‌دهد که آدم‌های دروغگو احساس خوبی ندارند و چرا نباید دروغ گفت.

خرید کتاب‌های تربیتی از فروشگاه کتاب کودک و نوجوان بادبادک

در این مقاله، اصلی‌ترین علت دروغگویی کودکان و راه‌های درمان دروغگویی گفته شد. یادتان باشد که برخی از اوقات کودکان به دلایل مخفی و پنهانی دروغ می‌گویند. بهترین راه این است که آگاهی خود را از مسائل تربیت کودک بالا ببرید تا تصمیم‌های هیجانی نگیرید. امروزه کتاب‌های بسیاری برای رشد و تربیت فرزند وجود دارد. پیشنهاد می‌کنیم که حتماً سری به کتاب‌های تربیتی سایت badbaddak.ir بیندازید. سعی کرده‌ایم توضیحاتی کامل راجع به هر کتاب بنویسیم تا در خرید کمکتان کنیم. دسته‌بندی‌های دقیق بر اساس موضوع و سن، کارتان را راحت‌تر می‌کند.

منبع: فرارو

کلیدواژه: خرید کتاب کودک دروغگویی کودکان کتاب های تربیتی دروغ گفتن برای مثال سعی کنید علت دروغ اگر کودک

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۹۹۴۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پرتناقض‌ترین سن کودک کدام است؟

آفتاب‌‌نیوز :

در این بازه سنی والدین با احساسات متنوعی سر و کار خواهند داشت. چالش اصلی کودکان 3 تا 4 ساله، افزایش کنترل خود روی عواطف فردی و ارتقا سطح استقلال به شمار می رود.

 در واقع استقلال برای یک کودک 3 تا 4 ساله مایه مباهات است و حرف اول و آخر را برای وی می‌زند. پدران و مادران کودکان 3 ساله باید به نکات مختلفی توجه کنند. به عنوان نمونه کودک در این سن تمایل زیادی به همکاری و انجام تمام و کمال مسئولیت‌هایی خواهد داشت که گمان می‌کند از پس آنها بر می‌آید. با این حال والدین نباید انتظار همکاری مداوم را از فرزند خود داشته باشند و لازم است کمی واقع گرا باشند.

علاوه بر موارد فوق، کودکان پس از 3 سالگی شروع به درک روابط علت و معلولی خواهند کرد. برای مثال آنها به مرور زمان متوجه می‌شوند که پیامد شیطنت‌های کنترل نشده، تنبیه و یا حذف یک سری از امتیازات خواهد بود.

وی همچنین در می‌یابد که رفتاهای خوب با تشویق و تایید همه جانبه شما همراه می‌شوند. بدخلقی‌های مقطعی و واکنش‌های شدید رفتاری همچنان در این بازه سنی طبیعی و شایع هستند و حتی ممکن است با غر زدن‌های مکرر روزانه نیز روبه‌رو شوید. اما در مجموع کودک به توانایی بهتری در راستای مدیریت نا امیدی، ناراحتی و احساس خشم و عصبانیت خود دست خواهد یافت.

آنها در عین حال با چالشی جدی برای کنترل صحیح خشم و اضطراب مواجه خواهند بود. گاهی اوقات همین موضوع می‌تواند بر قابلیت‌های اجتماعی و مهارت‌های عاطفی فرزندان خردسال تاثیرگذار باشد. با مرور سریع تمامی نکات نام برده می‌توان به راحتی به این نتیجه رسید که تنبیه کودکان 3 الی 4 ساله همانند سایر رده‌های سنی چه به صورت فیزیکی و چه کلامی دستاورد مطلوبی به دنبال نخواهد داشت.

راهبردهای تربیتی و تنبیهی پیشنهادی برای کودک

 یکی از مهم‌ترین استراتژی‌های مورد استفاده در خصوص کودکان 3 الی 4 ساله، مشارکت دادن آنها در کمک به انجام امور داخلی خانه یا تعریف یک سری مسئولیت‌های مشخص به شمار می‌رود. این وظایف باید تناسبی منطقی با شرایط سنی فرزندان داشته باشند و بتوانند در توسعه یکی از مهارت‌های زندگی یا آموزش نکته‌ای ویژه به کودک نقش اساسی ایفا کنند.

البته گفتنی است که نباید به هیچ عنوان کودک را به واسطه عدم پیگیری درخواست مطرح شده از جانب شما و همکاری لازم مجازات کنید. کار مورد نظر را با زبانی ساده به فرزندتان توضیح دهید و از سعی و تلاش وی برای انجام صحیح آن قدردانی به عمل آورید.

به تکرار و الگو سازی رفتار خوب بپردازید و تا جایی که می‌توانید فرزندتان را مورد تعریف و تمجید قرار دهید. لازم به ذکر است که استفاده از رویکردهای مفرح مانند بازی، قدرت بیشتری در القای الگوهای رفتاری و گفتاری مطلوب در فرزندان خواهد داشت. مثلا می توانید آهنگ مورد علاقه فرزند خود و یا آهنگی دلنشین پخش کنید و از او بخواهید تا پیش از اتمام آن، حداقل 3 مورد از مسئولیت‌های خود را انجام دهد.

اگر به سیستم‌های تشویقی و تنبیهی معتقد هستید، پیامدهای مورد نظر برای رفتارهای اشتباه فرزندان را به صورت مختصر و مفید اجرا کنید و از رویکردهای افراطی به شدت بپرهیزید. برای مثال یک کودک 3 ساله به اندازی بالغ شده است که بتواند تکنیک گوشه نشانی را برای مدت زمانی در حدود 3 دقیقه تحمل کند. توصیه می‌شود در صورت امکان به جای استفاده از سیستم های تنبیهی مانند تکنیک گوشه نشانی، از مسیر پیشگیری مشکلات را پیش از وقوع آنها برطرف کنید.

رفتارهای ممنوع برای والدین

از آن جایی که مهارت‌های شناختی کودکان با فرا رسیدن 3 سالگی دستخوش پیشرفت قابل ملاحظه‌ای می‌شود، اعمال خشونت و تنبیه فیزیکی یا کلامی فرزندان تبعات جبران ناپذیری در آینده آنها خواهد داشت. آسیب به کودکان خصوصا در اشکال جسمانی، به آنها می‌آموزد که چنین رفتارهایی کاملا عادی هستند و خودشان هم می‌توانند در صورت صلاح دید به افراد ضعیف تر زورگویی کنند. والدین باید به طور جدی محتوایی که به فرزند خود آموزش می دهند را بررسی و تجزیه و تحلیل کنند.

در برخی از موارد ممکن است کودک به هیچ عنوان صحبت‌های والدین را گوش ندهد و لجبازی بیشتری از خود نشان دهد. در چنین شرایطی معمولا والدین دچار خشم و عصبانیت می شوند و سعی می کنند با سخن‌رانی‌های طولانی فرزندان را متقاعد سازند. این در حالی است که توصیه می‌شود والدین تا جای امکان از چنین گفت‌وگ‌های دو طرفه و مخربی دوری کنند.

اگر فرزندتان بر منطق خود پافشاری می‌کند و درخواست‌های شما را جدی نمی‌گیرد، بهتر است از عبارات کوتاه استفاده کنید. به بیان دیگر تنها 1 یا 2 کلمه مناسب با بار مفهومی لازم برای تفهیم کودک 3 ساله شما کافی خواهند بود تا وی را از لجاجت مقطعی ناشی از تنش ایجاد شده جدا کنند.

یکی دیگر از مشکلات عمده پدران و مادران در برخورد با کودکان خردسال (3 سالگی به بعد)، عدم وجود صبر و بردباری کافی محسوب می شود. از آن جایی که مغز کودکان همچنان قابلیت دریافت اطلاعات و تجزیه و تحلیل بسیار سریع آنها را ندارد، شاید لازم باشد درخواست خود را چندین بار برای آنها تکرار کنید. تحمل بالا در این مسیر نه تنها ضروری است، بلکه باید تبدیل به یکی از عادات اصلی والدین شود.

در میان موارد مذکور شماری از والدین را نیز می‌توان مثال زد که توجه چندانی به حالات چهره، لحن صدا و هم سطحی فیزیکی با فرزندان خود ندارند. از جمله اصلی‌ترین نشانه‌های احترام والدین به فرزندان، نشستن و یا خم شدن هنگام گفت وگو با کودک محسوب می‌شود. اگر می‌خواهید صحبت شما بیشترین تاثیر ممکن را بر فرزندتان داشته باشد، باید به این موارد جزئی توجه کنید. از حالت چهره گرفته تا لحن صدا و هم سطحی بدن، حتی در موقعیت‌های تنش زا هم به کودکان خردسال احترام بگذارید.

منبع: خبرگزاری ایسنا